Cliënten aan het woord
Lees hier over ervaringen van cliënten die onze hulpmiddelen in de praktijk gebruiken en ontdek hoe dit hun zelfredzaamheid vergroot.
Nauwe samenwerking met zorgprofessionals 🤝
Specialisten spelen een cruciale rol in de zoektocht naar het juiste hulpmiddel. Zij kennen hun cliënt immers het beste. Wij werken nauw samen met specialisten, zoals ergotherapeuten en logopedisten, en verzorgen veel workshops en product demonstraties. Op locatie of op ons hoofdkantoor in Didam.
Marcel kookt weer met plezier door de Carbonhand®
“Een mes vasthouden, een kan water optillen, groente snijden: het lukte me niet meer. Alles koste ontzettend veel tijd. Ik kon door mijn ziekte (ziekte van Hirayama: een zeer zeldzame aandoening van de zenuwbanen) mijn rechterhand niet goed meer gebruiken.”
Alisa aan het woord over de iARM
“Vrijheid, zelfstandigheid en vooral niet hoeven te wachten op hulp. Vaak moet ik wachten op hulp bij alledaagse dingen. Nu kan ik het zelf! Of het nu gaat om koffie of thee zetten, iets uit de koelkast pakken: overal gebruik ik de robotarm voor. Wat voor anderen vanzelfsprekend is, is dat niet voor mij.”
Frank: ervaringsdeskundige van de iARM
“Meer dan 25 jaar geleden kwam ik op de mytylschool, waar ik onderwijs volgde, in aanraking met de eerste oer-robotarm van Assistive Innovations: de robotarm MANUS. Destijds vond ik het vooral een gave gadget, maar nu speelt technologie een essentiële rol in mijn dagelijks leven.”
Judith blijft schilderen met de iFLOAT 🎨
“Vanwege mijn spierziekte had ik armondersteuning nodig om dagelijkse handelingen, zoals eten en koken, te blijven doen. Daarnaast wilde ik mijn hobby’s, schilderen en tekenen, blijven beoefenen. Mijn ergotherapeut regelde een afspraak bij Assistive Innovations. Hoewel ik er niet bewust voor koos, was ik meteen enthousiast bij de passing.”
Mieke over haar ervaring met de iEAT
“Jarenlang heb ik van alles geprobeerd om zolang mogelijk zelf te kunnen eten, onder andere met een robotarm en met veel lichter en aangepast bestek, maar op een bepaald moment moest ik het toch aan anderen overlaten om mij eten te geven. Dat vond ik helemaal niet prettig en het eten was niet meer gezellig.”